De weg vragen...

Wanneer we even niet de oriëntatie hebben, is Ineke’s gedachte: even vragen. Ik hang daarbij meestal aan de rem. Die rem kent aparte ambivalenties. Het heeft iets van de koppige peuter: ‘nee: ikke zelf doen!’ Maar ook is daar gêne: “kunt u me zeggen hoe ik bij de X-straat kom?” “U bènt in de X-straat”: ik zeg ‘oh fijn’, maar voel me dom. Dagen terug komen we -regen, regen,- aan in Verviers met het treintje uit Spa; van hier gaat het met bus 294 naar Stavelot, de bus is 3 min lopen van het station zegt de App. Kan niet moeilijk zijn, we hebben bijna een kwartier overstap-tijd. De bushalte direct voor het station toont andere nummers; iets verderop ook een halte: nee, uitstap-halte; Dáár beneden de trap af bij dat parkje: 3 haltes: 704, 705, 708. Bij één van de haltes staan best veel mensen, OK, verman ik mij, toch maar vragen. Een kleine oudere man vooraan kijkt me zo vriendelijk aan, dat ik het hem haast wel mòet vragen: weet u waar de halte van bus 294 is? Hij draait zich meteen om naar een andere man: weet jij dat? Die schudt nee en ook anderen lijken het busnummer voor het eerst te horen: ‘misschien bij het station’, ja knikken ook de anderen: goed idee: bij het station! Ze lijken in hun eensgezindheid nog wat dichter op elkaar te gaan staan, net buiten de regen onder het minieme afdakje. Pas dan zie ik het overeenkomstige in de gezichtsuitdrukkingen, dat vragend-nieuwsgierige, ze kennen elkaar en zijn samen op weg naar hun dagbesteding... Terugrennen door de plassen naar het station: aan een omhoog lopende weg langs het station staan wel 4 bussen op rij, snel hun nummers checken, en ja dit is 294, hij start net de motor. Ik kom vooraan en wenk de chauffeur, die de deur niet opent. Voor deze verregende poncho-man: door het raampje zegt hij dat hij eerst gaat keren: onderaan de straat moeten we zijn. We rennen in de vage richting die hij wees: er staan wat mensen, geen halte? op het asfalt zie ik nog net B-U-S in grote vervaagde letters voordat onze bus eroverheen rijdt en stopt. Als we de poncho’s uit hebben en ons kaartje kopen vraag ik de chauffeur waarom de halte niet staat aangegeven, hij antwoordt vriendelijk verbaasd: “hier vertrekt hij altijd”: .. tuurlijk!