Lopen op het randje van Frankrijk

Foto’s uploaden is eindelijk gelukt! Twee weken adembenemende wandeldagen langs de stijle kalkrotsen bij helder weer en een koude NO-wind in de rug. We moeten onze voeten laten bijkomen in Le Havre. Na Abbeville de GR120 opgepakt, die begon met een prachtige wandeling door brak landschap van Somme en zee bij Cayeux sur Mer: schitterend zicht op drooggevallen platen met forse groepen zeehondjes: phoques gris en phoques de veau. Vrolijk krijsende zeemeeuwen en de getijden bepalen deze weken de sfeer. Enorme stranden van louter vuurstenen, veeeel vuursteen. Duinen van vuursteen, die huizen verzwelgen. We lopen over ‘t randje van Normandië; hier houdt Frankrijk abrupt op!

De steile krijtrotsen ‘Falaises’ zijn in miljoenen jaren ontstaan uit neerslag van kalkdiertjes in een warme oerzee. Daarin ontstonden lagen vuursteen, over het hoe is men het nog niet goed eens. Die zeebodem kwam een paar honderd meter omhoog met Frankrijk en Engeland aan elkaar. Sindsdien brokkelt de zachte kalk in hoog tempo af door zon- en regenerosie van bovenaf en golfslag aan de voet. Zo kon de Noordzee ontstaan en hadden we de eerste Brexit. De lagen keiharde vuursteen worden door de golven en getijden tot prachtige gladde rolkeien: de heersende ZW-wind laat ze migreren langs de kust. ‘s Nachts horen we bij vloed de keien rollen in de branding. Het is gevaarlijk om aan de voet van de kalkrotsen te lopen: de vloed komt tot aan de rotsen en voortdurend dondert er wel ergens een brok kalk naar beneden. De afbraak gaat zo snel dat we regelmatig omgeleid worden, omdat ‘t kustpad is weg geslagen; huizen dicht bij de rand staan onverkoopbaar leeg..

Door diepe inhammen van afstromend water moeten we regelmatig een kleine 100 meter naar beneden en weer omhoog. Frankrijk bouwt zijn kerncentrales ook op dit randje in de vloedlijn, hier altijd verzekerd van onuitputtelijk koelwater. De GR wordt daar een heel eind landinwaarts omgeleid en we komen terecht tussen hoogspanningskabels, prikkeldraadhekken met camera’s, veiligheidsborden en verkeerswegen. Om de volgende kerncentrale (De Paluel) te ontwijken pakken we een stukje bus; in Fécamp pakken we de GR weer op, nu heet'ie GR 21.

De nachten zijn koud: we houden elkaar warm met alle kleren aan en hebben een extra fleecedekentje gekocht dat we met wasknijpers aan de slaapzak op zijn plaats houden. Tentje is prima en houdt regen, hagel, wind perfect buiten! Af en toe bijwarmen in treurige kantines van kampeerterreintjes met grote TV‘s waar niemand naar kijkt. In dorpjes veel dichte rolluiken, verlaten straatjes en achter hekjes en hagen altijd weer blaffende hondjes. Zo heerlijk als er dan 1 dorpskroegje open is! Warm!! Bier met pindaatjes: dat is deze keer ons avondeten! We worden hier hartelijk ontvangen en uitgehoord over waar wij in godsnaam mee bezig zijn?.. dochter van 16 komt binnen en geeft iedereen, ook ons, een kus op 2 wangen: we zeggen dat wij Nederlanders elkaar niet vaak zo begroeten. De stamgast lachend: ‘oh elle.. elle est totalement gasée!’ Lachgas is ook hier populair!

Kampeerterreinen (als ze al open zijn) kènnen tentjes nog wel, maar eigenlijk staan we volledig tussen huisjes en campers; ook caravans zijn helemaal ‘uit’. In Le Havre zien we dat het nieuws hier wordt bepaald door 'les gilets jaunes' en Macrons komende reactie daarop in een toespraak naar aanleiding van het 'grand debat'. Over de Brexit heel weinig. In veel café’s hier staan de tafeltjes vol met ‘Amigo’-formulieren, een gokspel, met ook een apart TV-scherm met juichende winnaars (misschien in Nederland ook?) Wij maken ons op voor de doorsteek van Bretagne: cidre- en crêpe-land! [Maar dat blijkt later een grote vergissing: die heb je juist in Normandië]